Volvo 940 – opis, wymiary, silniki, oferty

Volvo 940 – ostatni z prawdziwych „cegłowozów”

W świecie motoryzacji Volvo 940 to symbol solidności, spokoju i nieśmiertelnej prostoty. Dla wielu to ostatnie prawdziwe Volvo – duże, kanciaste i zbudowane tak, żeby przetrwać koniec świata. Produkowane od 1990 do 1998 roku, 940-tka zakończyła erę tylnonapędowych limuzyn i kombi, które przez dekady budowały reputację szwedzkiej marki.

Od 740 do 940 – ewolucja, a nie rewolucja
Model 940 był w rzeczywistości modernizacją dobrze znanego Volvo 740. Konstrukcyjnie bazował na tej samej płycie podłogowej, ale w oferował wygodniejsze wnętrze, poprawione zawieszenie i lepsze wyposażenie. Wersja kombi uchodziła za jedną z najbardziej pojemnych w swojej klasie — bagażnik mieścił nawet do 2 metrów sześciennych po złożeniu tylnej kanapy, co czyniło ją ulubieńcem rodzin, rzemieślników i… właścicieli psów.

Pod maską i na drodze
Volvo 940 dostępne było z całą gamą silników benzynowych i wysokoprężnych. Najbardziej cenione to 2.3 Turbo – klasyczny, rzędowy, czterocylindrowy motor, który w zależności od wersji potrafił wykrzesać nawet 190 KM. Mimo sporej masy auta, dawał radę — szczególnie na autostradzie. Diesel D24 pochodzący z Volkswagena był marudny, ale niezniszczalny. Konstrukcja z tylnym napędem, klasyczne zawieszenie i uczciwa mechanika sprawiały, że 940 prowadziło się przewidywalnie i stabilnie, nawet na śliskich drogach Szwecji.

Bezpieczeństwo przede wszystkim
Volvo od zawsze stawiało na ochronę pasażerów i 940 nie było wyjątkiem. To jedno z pierwszych aut, w których seryjnie montowano boczne strefy zgniotu, napinacze pasów i poduszki powietrzne. Marka szczyciła się tym, że w testach zderzeniowych 940 często wychodziło niemal bez szwanku — w porównaniu z konkurencją tamtej epoki to była inna liga.

Kanciasty urok i praktyczny luksus
Nie sposób nie wspomnieć o wyjątkowej stylistyce – proste linie, pionowe światła i „ceglasty” kształt nadwozia stały się symbolem marki. W środku nie było przepychu – prosta deska rozdzielcza, wygodne fotele i charakterystyczny zapach szwedzkiej skóry. Wersje z końca produkcji oferowały już klimatyzację, ABS i elektryczne szyby – wszystko, czego potrzebował rozsądny kierowca lat 90.

Dlaczego warto spojrzeć na 940 dziś?
Na rynku klasyków i youngtimerów 940 zyskuje coraz większe grono fanów. Nie jest przesadnie droga w zakupie ani utrzymaniu, a oferuje coś, czego w nowych autach próżno szukać – uczciwość konstrukcji i spokój ducha za kierownicą. To samochód, który nie prosi o wiele, ale potrafi odwdzięczyć się latami bezproblemowej jazdy.

Niektórzy żartują, że gdyby świat się kończył, jedynym autem, które wciąż ruszy z miejsca, będzie właśnie Volvo 940. I jest w tym sporo prawdy — bo to nie tylko samochód, ale solidny kawał skandynawskiej historii na czterech kołach.

Długość: ok. 4785 mm
Szerokość: ok. 1750 mm
Wysokość: ok. 1420 mm
Rozstaw osi: ok. 2770 mm
Rozstaw kół przód/tył: ok. 1460 / 1450 mm
Prześwit: ok. 130 mm
Masa własna: 1350–1450 kg (w zależności od wersji nadwozia i silnika)

B200F – 2.0 L, R4, benzyna, wolnossący
B200FT – 2.0 L, R4, benzyna, turbo
B230F – 2.3 L, R4, benzyna, wolnossący
B230FB – 2.3 L, R4, benzyna, wolnossący (wersja z poprawionym dolotem)
B230FT – 2.3 L, R4, benzyna, turbo
B230FK – 2.3 L, R4, benzyna, turbo niskociśnieniowe
D24 – 2.4 L, R6, diesel wolnossący (Volkswagen)
D24T – 2.4 L, R6, diesel turbo (Volkswagen)
D24TIC – 2.4 L, R6, diesel turbo intercooled (Volkswagen)